Ρε μπαγάσα, ξέρεις γιατί τόσοι και τόσοι είναι έτοιμοι να χορέψουν πάνω από τον τάφο που σου ετοιμάζει η Microsoft;
Γιατί ήσουν σκάρτος. Μπήκες στη ζωή μας με τσαμπουκά...
Ήταν εκείνο τον καιρό που αρμένιζε το καραβάκι του Netscape Navigator και δεν τον αφήσατε σε χλωρό κλαρί τον έρημο. Και μετά ήρθαν και άλλα χτυπήματα. Πάρε και ActiveX, πάρε και ASP πάρε και της Παναγιάς τα μάτια όλα φτιαγμένα στο εργαστήρι της Microsoft να σε στηρίζει η μάνα σου ρε αχαϊρευτε. Και σε χρησιμοποιούσαμε με μισή καρδιά γιατί ρε φίλε δεν υπήρχε και τίποτε άλλο εκεί έξω, τους είχατε φάει τους άλλους λάχανο, μα και να υπήρχε την είχατε στήσει την μόντα μια χαρά, σου'ρχοτανε ο πολύς ο developer "α το site θα το κάνουμε optimise για τον Internet Explorer" και να'λεγες κουβέντα δεν σε'παιρνε, είχες φτάσει ρε άτιμε το 95% στον χώρο των browsers.
Ε, μετά ήρθαν κάτι ζόρια από το υπουργείο Δικαιοσύνης εκεί στας ΗΠΑ, κάτι από τη Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ε.Ε., συμμαζευτήκατε λίγο εκεί κάτω στο Ρέντμοντ, άρχισε ν'ανασαίνει ο κόσμος. Βγαίνει ο Firefox, τσούκου τσούκου, βήμα βήμα, φτύσανε αίμα οι άνθρωποι να σε σπρώξουν να κάμεις λίγο χώρο. Σαν ελέφαντας σε παγκάκι είχες στρογγυλοκαθίσει.
Μετά έπιασαν τη φάμπρικα τα άλλα καλόπαιδα της Google, πάρε και μια βόμβα χρωμίου. Βασικά, δεν σε σήκωσαν από το παγκάκι. Οχι, έκαναν κάτι καλύτερο όλοι τους. Έφτιαξαν ένα άλλο παγκάκι. Και εσύ έμεινες εκεί να σκούζεις και να παρακαλάς για λίγη προσοχή. Χαμπάρι δεν πήρες αδερφάκι μου... Με τίποτα όμως...
Βασικά ποτέ δεν σε αγαπήσαμε. Όπως δεν αγαπήσαμε ποτέ εκείνο το ξαδελφάκι σου, τον συνδετήρα του Office που πεταγόταν σαν την πορδή κάθε τρεις και λίγο.
Οχι, εντάξει, περάσαμε και καλές στιγμές. Ειδικά όταν σε ανοίγαμε για να κατεβάσουμε τον Μοτζίλα. Χε, χε... Κράτα μου μια θέση στην Κόλαση όταν ξαναβρεθούμε να θυμηθούμε τα παλιά... Χαμένε...
