Γράφαμε εχτές για το άνοιγμα του καινούριου μετώπου στον κόσμο του ονλάιν βίντεο με την περαιτέρω εμπλοκή της Instagram (δηλαδή της Facebook –μη γελιόμαστε!) στον συγκεκριμένο χώρο, και σήμερα το “recode” χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά της συζήτησης, ήτοι στη σχέση μεταξύ αριθμού των βίντεο που μπορεί να προσελκύσει, ειδικά από επαγγελματικού επιπέδου δημιουργούς και σε αυτό που είναι διατεθειμένη να τους πληρώσει προκειμένου να έρθουν. Όπως σχολιάζει (και) το άρθρο, η εταιρεία δεν έχει ανακοινώσει ακόμα ποιο θα είναι το μοντέλο βάσει του οποίου θα ανταμείβει τους δημιουργούς –απλώς αναφέρει τη “δέσμευσή” της να τους “βοηθήσει να χτίσουν τις καριέρες τους και να βγάζουν το ψωμί τους” και ότι “μετά το λανσάρισμα του IGTV “θα διερευνήσει τους τρόπους με τους οποίους θα τους βοηθήσει να βγάλουν χρήματα”.
Δεν ξέρω αν γίνομαι πικρόχολος αλλά αν τα παραπάνω δεν είναι απλώς κάποια αδέξια εταιρική υπεκφυγή για να αποκρύψει το γεγονός ότι οι τρόποι έχουν βρεθεί αλλά δεν ανακοινώνονται μέχρι π.χ. κάποιοι σταρ του YouTube να μετακομίσουν στο IGTV, τότε η Instagram θα πρέπει να διερευνήσει σοβαρά το ενδεχόμενο να αλλάξει ηγεσία! Θέλω να πω, δεν ξεκινάς πόλεμο με το YouTube (το οποίο ήδη πληρώνει, όσο και αν κατά καιρούς οι δημιουργοί του παραπονιούνται σχετικά με το πώς και το πόσο) αν δεν έχεις μια σαφή εικόνα για το ποιο είναι το όπλο σου. Και όχι, δεν δέχομαι ότι η δημοτικότητα του Instagram στη φωτογραφία μπορεί να λειτουργήσει σαν πολύ-όπλο: το βίντεο είναι ένα διαφορετικό ζώο και θέλει διαφορετική αντιμετώπιση.
Κάτι ανάλογο δείχνει να πιστεύει και ο Κουρτ Βάγκνερ του “recode”, υπενθυμίζοντας την περίπτωση Vine: παρά τα 200 εκατομμύρια χρήστες στους οποίους έφτασε δυο χρόνια μετά το λανσάρισμα της εφαρμογής, η εταιρεία πίσω της (αυτή που τη δημιούργησε και στη συνέχεια η Twitter) δεν πλήρωσε τους δημιουργούς, αυτοί έφυγαν και το Vine κατέρρευσε μέσα σε μια πενταετία. Ναι, το Instagram έχει τετραπλάσιους χρήστες και έχει ήδη ζήσει οκτώ χρόνια και έχει πίσω του τη Facebook. Όμως το YouTube έχει περισσότερους, έχει ζήσει διπλάσια χρόνια και έχει πίσω του την Google. Α, και ίσως ακόμα περισσότερο, είναι εδραιωμένο στη συνείδηση των πάντων ως συνώνυμο του βίντεο.
Γενικά στέκομαι με μεγάλη δυσπιστία απέναντι σε εταιρείες που προσπαθούν να κάνουν τα πάντα –προ ημερών συζήταγα με έναν φίλο για το ότι η τεράστια εξάπλωση του Ίντερνετ έχει ενισχύσει, όχι απροσδόκητα, την κάθετη προσέγγιση: οι ειδικοί γίνονται όλο και πιο ειδικοί και όλο και πιο ισχυροί, πρακτικά αποκλείοντας κάποιον που θέλει να κινηθεί στον χώρο τους (η περίπτωση Google στον χώρο της αναζήτησης –ή ακόμα και της Wikipedia στον χώρο της γενικής εγκυκλοπαιδικής γνώσης είναι οι πρώτες που σκέφτεται κανείς). Καταλαβαίνω γιατί η Instagram ανησυχεί για το μέλλον –όπως όλες οι εταιρείες του χώρου, βλέπει την κάμψη της ανοδικής της πορείας λιγότερο ως ψυχραιμία και εκλογίκευση και περισσότερο ως πρόβλημα με αντίκρισμα στη Γουόλ Στριτ- όμως το “το χτίζουμε και μετά θα δούμε πώς θα τους πληρώσουμε για να έρθουν”, μου φαίνεται ελλιπέστατη στρατηγική.
