Παρακολουθώ την ιστορία της "Μαρίας" και των κατηγορούμενων για αρπαγή ανηλίκου ανθρώπων που η μικρή θα θεωρούσε γονείς της ως την ώρα που ανέλαβαν την υπόθεση οι Αρχές.
Μαζί διαβάζω και τα όσα κατηγορούνται πως οι δύο ενήλικες έπραξαν, δηλώνοντας, λέει, παιδιά όπου υπήρχε δυνατότητα. Η ιστορία φαίνεται να είναι αρκετά πολύπλοκη και με "ουρά", με προεκτάσεις δηλαδή. Προσωπικά δεν αντιλαμβάνομαι τι εξυπηρετεί ακριβώς η δημοσιοποίηση της φωτογραφίας του κοριτσιού, εφόσον ισχύουν όλα όσα έχουν γραφτεί πως απομακρύνθηκε από τους βιολογικούς της γονείς όταν ήταν ακόμα βρέφος. Τέσσερα, πέντε χρόνια είναι πολλά για ένα παιδί, αλλάζουν τα πάντα πάνω του, δεν ξέρω.
Εχω και άλλες απορίες. Τα ηλεκτρονικά, ψηφιακά δημοτολόγια φερ'ειπείν. Λέγανε πως με τη "μηχανογράφηση" των υπηρεσιών του Δημοσίου ένα από τα πολλά οφέλη θα ήταν η αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας και η αντιμετώπιση των προσπαθειών εξαπάτησης.
Βέβαια όταν έλεγαν οι αρμόδιοι για "μηχανογράφηση" το εννοούσαν ως εξής: Παίρνουμε έναν σκασμό μηχανές .Τις απιθώνουμε στα γραφεία. Τις βάζουμε στην πρίζα. Φεύγουμε.
Η δικτύωση ήρθε μετά. Η επικοινωνία μέσω δικτύων IP αργότερα. Οι ολοκληρωμένες εφαρμογές αργοτερότερα .
Ομως με όλες αυτές τις περιπέτειες, με όλα τα ΚΠΣ και τα ΕΣΠΑ με όλα τα -θέλω να πιστεύω, φωτεινά- μυαλά που εργάστηκαν για τον ιερό σκοπό της εισόδου της Δημόσιας (και Δημοτικής) Διοίκησης στην "ψηφιακή εποχή", οι διαδικασίες από πίσω δεν άλλαξαν και πολύ.
Οι παλιές τρύπες του συστήματος παρέμειναν. Απλώς από αναλογικές πήραν ψηφιακή διάσταση. Κοινώς, ουδείς φαίνεται να μελέτησε το παλιό σύστημα, να εντόπισε τις αδυναμίες του και να τις αντιμετώπισε κατά το "ψηφιακό άλμα" (με τόσα κλισέ μια ναυτία θα με πιάσει στο τέλος).
Ετσι ανακαλύπτουμε -ω τι έκπληξις- συντάξεις που εξακολουθούν να εισπράτονται από συγγενείς μακαριτών, διότι ο θάνατος των τελευταίων δεν δηλώθηκε. Ετσι, τώρα, ανακαλύπτουμε πως υπάρχει περίπτωση κάποιος να έχει γεννηθεί -βάσει των δηλώσεων στα κατά τόπους δημοτολόγια που, ναι, έχουνε γκουμπιούτερ- 5-6 φορές.
Διότι στον τόπο μας η λέξη "διασταύρωση" αφορά μόνο τους δρόμους. Δεν μετρηθήκαμε το 2011; Μετρηθήκαμε. Δεν μπορεί κάποιος να κάνει μια γύρα τα δημοτολόγια και να πει "ρε παιδιά μηχανογραφημένα, πόσους νοματαίους έχετε εδώ πέρα ζωντανούς" και να κάτσει 5-10 μέρες, ένα μήνα βρε αδερφέ να βγάλει ένα άθροισμα; Το οποίο άθροισμα να το αντιπαραβάλει με το αποτέλεσμα της απογραφής; Δεν σου λέω να έχεις μια διαφορά 5-10 χιλιάδων νοματαίων, αλλά άμα σου βγει μια διαφορά, π.χ. 40 ή 60 χιλιάδες ψυχές, δεν θα πονηρευτείς;
Θα πονηρευτείς. Αλλά το σύστημα (οι θεοί να το κάνουν) δεν ασχολείται με τέτοια. Αφήνει εντέχνως να τριγυρνάει στην ατμόσφαιρα πως οι Ρομά δεν είναι και πολύ σόι, να'χουμε και κάποιον να φαγωνόμαστε και δεν κοιτάζει τα χάλια του.
Διαβάζω για παραιτήσεις στον Δήμο της Αθήνας. Κοιτάζω το ρολόι (του γκουμπιούτερ). Εχει και την ημερομηνία. Δείχνει 2013. Διάολε. Ακόμα να μπουν τα πράγματα σε μια σειρά;
Ως τώρα έχουμε καταφέρει το εξής. Σερβίρουμε το πιάτο και το λέμε "μακαρόνια της γιαγιάς σε στρώμα κιμά με σος μπεσαμέλ και καβουρδισμένο κεφαλοτύρι", ενώ παλαιότερα λέγαμε "έτοιμο το παστίτσιο". Συγγνώμη για την παραβολή, εκτιμώ ιδιαιτέρως το παστίτσιο. Ομως αλλάζοντας το πιάτο (το σκεύος δηλαδή) δεν αλλάζεις το περιεχόμενό του. Από πιάτα, δόξα να'χει, φουλάραμε. Αύριο, πάλι παστίτσιο...
Photo credit: bookgrl
