Πριν λίγες μέρες γιορτάσαμε τα 15 χρόνια του Google Maps. Η εφαρμογή αυτή έχει αλλάξει τη ζωή όλων μας: Τη δεκαετία του 1990 είχαμε μόνιμα στο αυτοκίνητο βιβλίο με τους χάρτες της Αθήνας και πλοηγούμασταν φυλλομετρώντας βάσει ευρετηρίου. Για εκτός Αθήνας ούτε λόγος, έπρεπε να βγει κανείς από το αυτοκίνητο ώστε να ανοίξει εκείνους τους τεράστιους χάρτες εκστρατείας για να βρει το δρόμο του. Χωρίς χάρτες μόνη λύση ήταν το «ρωτώντας πας στην Πόλη». Σήμερα με το Google Maps μπορώ οπουδήποτε στην Ευρώπη όχι μόνο να οδηγήσω αλλά και να χρησιμοποιήσω τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς σαν ντόπιος.
Σε αυτό όμως ακριβώς το πλαίσιο, επειδή το Google Maps βελτίωσε το δικαίωμά μου στην ελευθερία κίνησης, η Wikipedia βελτίωσε το δικαίωμά μου πρόσβασής στην πληροφορία, κοκ., σκέφτομαι μήπως και εγώ οφείλω να δώσω κάτι πίσω. Μήπως, με άλλα λόγια, έχω και εγώ, αντίστοιχα με το δικαίωμα, ηθική υποχρέωση να βοηθήσω.
Τις τελευταίες εβδομάδες οδηγώ στις καθημερινές μου διαδρομές με το Google Maps ανοιχτό. Προφανώς δεν το χρειάζομαι για να μου δείχνει τον δρόμο, με βοηθάει όμως κάπως, αφού με ενημερώνει με σχετική ακρίβεια για την κίνηση και μπορεί να μου υποδείξει κάποια εναλλακτική διαδρομή αν χρειαστεί. Εξίσου όμως σημαντικός λόγος που το κάνω αυτό είναι ότι νιώθω ότι έτσι βοηθώ και τους συνοδηγούς μου: Αν το έχω ανοιχτό τα δεδομένα κίνησης που δείχνει θα είναι πιο ακριβή και κάποιος που ίσως βιάζεται θα ωφεληθεί.
Στο ίδιο πλαίσιο, ενημέρωσα το Google Maps με τη διεύθυνση του γραφείου μου. Αυτό επαγγελματικά μου είναι αδιάφορο, όμως βαρέθηκα όταν είμαι σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις να βλέπω όλες τις επιχειρήσεις περασμένες στον χάρτη και στην δική μας να βλέπω άδειους δρόμους.
Ομοίως και στην Wikipedia: Μήπως έχουμε ηθική υποχρέωση, όσοι μπορούμε και προλαβαίνουμε, να γράψουμε ή να διορθώσουμε; Δεν το λέω στο πλαίσιο ενίσχυσης του πλήθους των ελληνικών λημμάτων, δεν το βλέπω μόνο ως εθνική προσπάθεια αν και, φυσικά, ισχύει και αυτό.
Το ίδιο ισχύει και σε μικρότερες κοινότητες: Μήπως, για παράδειγμα, οι δρομείς οφείλουμε να ανεβάζουμε τις τρεξιματικές διαδρομές μας στην πόλη μας, ώστε να ωφεληθούν τυχόν επισκέπτες; Ή, όσοι έχουν άποψη στην μουσική ή στον κινηματογράφο να ανοίξουν τις λίστες τους στο ίντερνετ;
Τελικά δηλαδή αναρωτιέμαι αν καθένας από εμάς δεν έχει μια ενεργητική και παθητική ψηφιακή υποχρέωση: Παθητική, αφήνοντας για παράδειγμα τα mobile data του ανοιχτά όσο περισσότερο μπορεί. Ενεργητική, κάνοντας ενέργειες για το γενικό ψηφιακό καλό. Προφανώς τηρώντας πάντα τους νόμους (για τα προσωπικά δεδομένα, για την πνευματική ιδιοκτησία, τις συμβάσεις με τους παρόχους κλπ.). Αφού τελικά έχουμε καταλήξει ότι ο ψηφιακός κόσμος βελτιώνει τη ζωή όλων μας και ότι έτσι ή αλλιώς πάμε ολοταχώς προς την πλήρη ψηφιοποίηση, μήπως να βοηθήσουμε όλοι κάπως να κινηθούμε ταχύτερα κατά κει;
