Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που λογαριασμοί πολιτικών προσώπων μπλοκάρουν πολίτες, ενέργεια που έχει συνήθως ως αποτέλεσμα να κατηγορούνται οι πρώτοι για αυθαιρεσία από τους δεύτερους.
Στη Ελλάδα μπορεί το ζήτημα να περιορίζεται σε ένα "κοίτα τον τον αλήτη με μπλόκαρε επειδή του κάνω κριτική" αλλά στις ΗΠΑ έφτασε να απασχολεί το Ανώτατο Δικαστήριο.
Την περασμένη Τρίτη οι κορυφαίοι δικαστές των Ηνωμένων Πολιτειών κλήθηκαν να αποφανθούν αν το μπλοκάρισμα συνιστά κρατική ενέργεια στην οποία βρίσκουν πεδίο εφαρμογής οι συνταγματικές διατάξεις περί ελευθερίας του λόγου (η λεγόμενη Πρώτη Τροπολογία) ή συνιστά προσωπική πράξη.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το Ανώτατο Δικαστήριο ασχολείται με το θέμα. Το 2019 είχε κρίνει ότι ο λογαριασμός του Ντόναλντ Τραμπ (όταν εκείνος ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ) στο Twitter αποτελούσε δημόσιο φόρουμ και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να μπλοκάρει κανέναν διότι η έκφραση (του κανένα, όχι του Τραμπ) προστατεύεται από την Πρώτη Τροπολογία. Από τη στιγμή που χρησιμοποίησε το λογαριασμό του για να προβάλει τη δραστηριότητά του ως προέδρου, έχασε το δικαίωμα στο μπλοκάρισμα.
Αυτή τη φορά στο Ανώτατο Δικαστήριο έφτασε η προσφυγή δύο γονιών, που υπέστησαν μπλοκάρισμα από λογαριασμό του σχολείου της Καλιφόρνια στο οποίο πηγαίνουν τα παιδιά τους. Οι γονείς κινήθηκαν κατά των φορέων που χρησιμοποιούν τους εν λόγω λογαριασμούς και δικαιώθηκαν, αλλά το σχολείο υποστηρίζει ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου ότι οι αποφάσεις των πρωτοβάθμιων οργάνων δεν είναι σωστές. Οι γονείς λένε ότι ο λογαριασμός του σχολείου δημοσίευε στα κοινωνικά δίκτυα πληροφορίες που αφορούσαν αποκλειστικά στο σχολείο, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να θεωρηθεί δημόσιος χώρος στον οποίο λόγω της ελευθερίας της έκφρασης την οποία προστατεύει η Πρώτη Τροπολογία δεν μπορεί να υπάρξει μπλοκάρισμα σε βάρος πολίτη.
Όπως καταλαβαίνεις, θα θέλαμε πολύ να δούμε τον Άρειο Πάγο να ασχολείται με μια τέτοια υπόθεση. Άλλωστε, στα κοινωνικά δίκτυα υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις πολιτικών που έχουν μπλοκάρει λογαριασμούς πολιτών.
