Η νέα μεγάλη καταστροφή με τους δεκάδες νεκρούς, τους τραυματίες και τους αγνοούμενους και τις τεράστιες υλικές ζημιές μας φέρνει πάλι πιο κοντά και μακάρι να μέναμε έτσι κοντά ίσως κατορθώναμε να λύναμε τα προβλήματα στην αρχή πριν μεγαλώσουν και μας πνίξουν ή μας κάψουν.
Το νέο κύμα συμπαράστασης που εκδηλώνεται στον φυσικό και τον ψηφιακό κόσμο έχει διάφορες μορφές. Από τις ουρές στα τμήματα αιμοδοσίας, τις προσφορές πολιτών σε τρόφιμα, ρούχα ακόμα και σε στέγη, μέχρι τις διευκολύνσεις των τηλεπικοινωνιακών εταιρειών ή τα “ανοικτά σπίτια” της Airbnb, ή τη συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης από πολλές εταιρείες, όλοι έτρεξαν να συνδράμουν ανθρώπους σε ανάγκη.
Βεβαίως δεν έλειψαν οι μισάνθρωποι, δεν έλειψαν οι καιροσκόποι, δεν έλειψαν εκείνοι που έσπευσαν να λοιδωρήσουν ή να επιχειρήσουν με την πρόκληση και το clickbait να διεκδικήσουν λίγες δεκάρες διαφημιστικών εσόδων ή μερικά bits ψηφιακής διασημότητας. Όμως η πλειονότητα γύρισε την πλάτη και οι όποιες προσπάθειες πολιτικάντικης εκμετάλλευσης έμειναν στην προσπάθεια.
Είχε πολύ καιρό να “συμπυκνωθεί” η online δραστηριότητα κάτω από ένα hashtag, στην περίπτωση μας το #Πυρκαγια με επαναλαμβανόμενα μηνύματα με χρήσιμα τηλέφωνα και αναγγελίες. Σε μια χώρα που οι δημόσιες υποχρεωτικές αναγγελίες, αυτό που στις ΗΠΑ ονομάζουν Public Service Announcement, είναι πρακτικά ανύπαρκτες, το συγκεκριμένο hashtag ήρθε να καλύψει ακριβώς αυτό το κενό. Δεν θα σχολιάσουμε το ευγενικών κινήτρων ίσως αλλά παράταιρο #PrayforGreece που παραπέμπει στο μοιρολατρικό “thoughts and prayers” που έχει -δικαίως λέμε εμείς- λοιδωρηθεί αρκετά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Από αυτό το άχαρο hashtag όμως επιτρέψτε μας να κρατήσουμε το tweet του Γιάννη Αντετονκούνμπο για μια φράση του: "Μακάρι να μείνουμε όλοι μαζί και να μην ξεχάσουμε ποτέ... "
Πολλές ιστορίες αυτοθυσίας και συγκίνησης μοιράστηκαν μέσω των κοινωνικών δικτύων, μαζί με καταγγελίες για τους ωχαδερφιστές που παρεμπόδιζαν την κίνηση των οχημάτων της Πυροσβεστικής στις λωρίδες έκτακτης ανάγκης. Θα επιμείνουμε στα πρώτα γιατί νομίζουμε πως χρειαζόμασετε περισσότερο από ποτέ τις πράξεις καλοσύνης και αλληλεγγύης και ελπίζουμε να μην ξαναχρειαστεί να μιλήσουμε σε περιστατικά όπως το δεύτερο.
