Μια έκρηξη που κρατάει 11 χρόνια

Μια έκρηξη που κρατάει 11 χρόνια

Συντάκτης: Γρηγόρης Α. Μηλιαρέσης @ 04.06.2018

Δεν έχω κρύψει ποτέ τη συμπάθειά μου για τις σειρές της αμερικανικής τηλεόρασης: ακόμα και πριν τη Χρυσή Εποχή που ξεκίνησε με τους “Sopranos” και το “Six Feet Under”, τόσο οι μεγάλης διάρκειας (45 λεπτά) όσο και οι σύντομες (25 λεπτά), συνήθως κωμικές δημιουργίες του τηλεοπτικού Χόλιγουντ συνιστούσαν το 50% της ψυχαγωγίας μου –πιθανώς επειδή το άλλο 50% ήταν το διάβασμα ή επειδή μεγάλωσα με τις σειρές της δεκαετίας του 1970, όταν η, ακόμα πολύ νέα, ελληνική τηλεόραση τις αγόραζε και τις μετέδιδε κατά κόρον.

Οφείλω να παραδεχτώ ωστόσο ότι με λίγες εξαιρέσεις, ειδικά οι θεατρικού τύπου κωμικές σειρές, τα σίτκομ, δεν παλαιώνουν πολύ καλά: ξαναβλέποντας το, κάποτε πολύ αγαπημένο μου “M*A*S*H” δυσκολεύομαι να κρατήσω περισσότερο από ένα 20% του –το υπόλοιπο είναι πολύ κουραστικό και κακά ερασιτεχνικό για τα τωρινά δεδομένα (χωρίς αυτό βεβαίως να σημαίνει ότι το βασικό του θέμα, ήτοι η φρίκη του πολέμου, έχει πάψει να είναι επίκαιρο). Και το ίδιο θα έλεγα και για το “Friends” ή για το “Cheers” ή για το “Happy Days” και για σχεδόν όλες τις άλλες σειρές που έφτασαν ή ξεπέρασαν το όριο της δεκαετίας και, άρα, θεωρήθηκαν τεράστιες επιτυχίες.

Τον προηγούμενο μήνα, ωστόσο, συνέβη κάτι που με εντυπωσίασε: ξαναείδα για πρώτη φορά (και δη με την τακτική του “μπινγκ-βιούινγκ”, δηλαδή το ένα πίσω από το άλλο, σε καθημερινή βάση) ολόκληρο το “The Big Bang Theory” σε έναν συνδυασμό DVD και Netflix. Και παρότι η σειρά έχει κλείσει και τον ενδέκατο χρόνο της και έχει μπει στο πολύ ψηλό κομμάτι της τηλεοπτικής πυραμίδας (του οποίου, για την ιστορία, στην κορυφή βρίσκονται οι “Simpsons” με 29 χρόνια –κάτι που επίσης δυσκολεύομαι να πιστέψω!) βρήκα ότι διατηρεί τη φρεσκάδα που είχε όταν ξεκίνησε, τον Σεπτέμβριο του 2007.

Συζητώντας το θέμα με έναν φίλο ο οποίος θα μπορούσε κάλλιστα να έχει βγει από το καστ της σειράς, παρατήρησε ότι χάρη στο “The Big Bang Theory” φτάσαμε να έχουμε κάθε χρόνο τόσες κινηματογραφικές αποδόσεις κόμικς. Και βεβαίως έχει δίκιο όμως το θέμα πάει ακόμα πιο πέρα: το “The Big Bang Theory” άλλαξε ολόκληρη την κουλτούρα της δεκαετίας που παίζεται, της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, βάζοντας για πρώτη φορά τους γκικ και τους νερντ σε ένα πλαίσιο κάπως πιο ρεαλιστικό –ναι, το στοιχείο της καρικατούρας εξακολουθεί να υπάρχει, ειδικά με τον χαρακτήρα του Σέλντον όμως όσοι έχουν εμπλακεί έστω και λίγο με την τεχνολογία θα αναγνωρίσουν πολλούς Λέοναρντ ή Χάουαρντ γύρω τους.

Αυτό που είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ο βρόγχος αλληλεπίδρασης μεταξύ της σειράς και της πραγματικότητας: ταυτόχρονα με το “The Big Bang Theory” υπήρξε το άνοιγμα του Facebook στο ευρύ κοινό, το ξεκίνημα του Twitter, η απογείωση της Google στο χρηματιστήριο, η ανακήρυξη της Wikipedia στη μεγαλύτερη εγκυκλοπαίδεια στην ανθρώπινη ιστορία, το λανσάρισμα του πρώτου iPhone και μια σειρά από άλλα ορόσημα της ιστορίας της τεχνολογίας. Και το “The Big Bang Theory” ήταν εκεί για να τα προωθεί και ταυτόχρονα να προωθείται από αυτά, έστω και έμμεσα αφού οι πρωταγωνιστές του ήταν η πρώτη γενιά των χρηστών τους.

Παραφράζοντας τη γνωστή φράση από την ιστορία του Ίντερνετ σχετικά με τον Σεπτέμβριο του 1993, το “The Big Bang Theory” μπορεί να είναι η σειρά που δε θα τελειώσει ποτέ: όσο η τεχνολογία συνεχίζει ακάθεκτη και όσο οι άνθρωποι που τη δημιουργούν συνεχίζουν να έρχονται πιο κοντά μας, η επιτυχία της θα συνεχίζεται –η ενδέκατη σεζόν που τελείωσε προ ημερών, ήταν αυτή η οποία την έφερε στην πρώτη θέση της τηλεθέασης στις ΗΠΑ με 15,5  εκατομμύρια θεατές. Ή ίσως, μπορεί ακριβώς γι αυτόν τον λόγο να σταματήσει: αν η παρέα του “Κάλτεκ” μας είναι πια τόσο οικεία ώστε να μην θεωρούμε τα μέλη της κάτι ιδιαίτερο, ίσως χάσουμε το ενδιαφέρον μας γι αυτή. Όμως ακόμα και αν γίνει κάτι τέτοιο, ο Τσακ Λόρι, ο Μπιλ Πρέιντι και οι άλλοι συντελεστές της σειράς θα έχουν στο ενεργητικό τους κάτι που πολύ λίγοι από τη βιομηχανία ψυχαγωγίας μπορούν να καυχηθούν: τη συμμετοχή σε μια πραγματική κοινωνική αλλαγή.