Το συνειδητοποίησα –με κάποια έκπληξη- την εβδομάδα που εκπνέει: με το πέρασμα των χρόνων ο Τιμ Κουκ μου γίνεται όλο και πιο συμπαθής από τον θρυλικό προκάτοχό του και παράλληλα μου κάνει και πιο συμπαθή την εταιρεία της οποίας ηγείται. Και παρότι ακόμα είναι πολύ νωρίς για να μπορώ να βρω στοιχεία σχετικά με το πόσοι συμμερίζονται την άποψή μου αυτή και πόσο μια τέτοια συμπάθεια θα επηρεάσει όντως την εικόνα της εταιρείας προς τα έξω, πιστεύω ότι αυτό τελικά θα συμβεί. Και θα συμβεί επειδή ο Τιμ Κουκ είναι μάλλον καλύτερος άνθρωπος και αυτό αργά ή γρήγορα επηρεάζει το περιβάλλον.
Φυσικά δεν ξέρω τον Τιμ Κουκ όπως δεν ήξερα και τον Στιβ Τζομπς, όμως πληροφορίες και για τους δύο υπάρχουν άφθονες –για να είμαστε πιο ακριβείς, υπάρχουν άφθονες για τον Τζομπς (και λόγω του θανάτου και των αναπόφευκτων βιογραφιών) αλλά σημαντικά λιγότερες για τον νυν επικεφαλής της Apple. Αυτή του δε η απόφαση (την οποία από ό,τι διαβάζω δεν πήρε μετά την προαγωγή του στην εταιρεία) δείχνει ότι ο κ. Κουκ είναι ένας άνθρωπος που θεωρεί ότι η ουσία δε βρίσκεται μπροστά από τις κάμερες.
Από την άλλη ούτε και αυτό είναι σωστό: ο Τιμ Κουκ έχει σταθεί κι αυτός μπροστά στις κάμερες όμως αντίθετα με τον προκάτοχό του, το κάνει για να πάρει θέση σε ευρύτερα θέματα –η ανοιχτή παραδοχή του ότι είναι ομοφυλόφιλος, η στάση του απέναντι στο πώς αντιμετωπίζεται η ομοφυλοφιλία από τους διάφορους πολιτειακούς νομοθέτες ή η πρόσφατη ανακοίνωση ότι συμμετέχει στην καμπάνια «The Giving Pledge», την ηθική δέσμευση μερικών από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο να δώσουν τουλάχιστον τα μισά χρήματά τους σε φιλανθρωπικούς σκοπούς είναι μερικά από τα θέματα αυτά. Θα ήταν ακριβέστερο να πει λοιπόν κανείς ότι ο Τιμ Κουκ μάλλον ενδιαφέρεται περισσότερο για τον κόσμο από ό,τι ο εκλιπών συνιδρυτής της Apple.
Ένα από τα κλισέ που έχουν χρησιμοποιηθεί κατ’ επανάληψη για τον τελευταίο είναι ότι ήταν «κατά 50% μεγαλοφυΐα και κατά 50% μαλ...» –για το πρώτο μισό μπορούμε να αποφανθούμε βλέποντας, κυρίως, τη δημόσια πορεία του, ενώ για το δεύτερο μπορούμε να ακούσουμε τι λένε οι άνθρωποι που τον έζησαν και, πιθανότατα, να συμφωνήσουμε. Έχω την εντύπωση ότι κανείς δε θα χαρακτηρίσει «μεγαλοφυΐα» τον Τιμ Κουκ όμως όσο περνάει ο καιρός πείθομαι όλο και περισσότερο ότι δε θα του προσάψει κανείς ούτε τον δεύτερο χαρακτηρισμό. Για το αν μια εταιρεία όπως η Apple μπορεί να καθοδηγηθεί μόνο από μια προσωπικότητα όπως ο Τζομπς, έχουμε ήδη την απάντηση: όχι. Και η επιβεβαίωση της απάντησης είναι ο ίδιος ο άνθρωπος που απέδειξε ότι κινητήρια δύναμη μπορεί κάλλιστα να είναι κάποιος πιο οργανωμένος, πιο ρεαλιστής, πιο συζητήσιμος και, τελικά, πιο ανθρώπινος –προσωπικότητες σαν του Στιβ Τζομπς είναι πιο καλές για τις ταινίες παρά για τον πραγματικό κόσμο.
