Τέσσερα χρόνια κλείνουν σήμερα από την ημέρα που ο διασημότερος από τους δύο ιδρυτές της Apple εγκατέλειψε τα εγκόσμια και το όνομά του εξακολουθεί να παραμένει στην επικαιρότητα παρότι ο διάδοχός του έχει αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί μια χαρά στα πόδια του, παρότι η εταιρεία που δημιούργησε είναι σήμερα ισχυρότερη από ό,τι ποτέ και παρότι οι συσκευές που την έκαναν αυτό που είναι δε δημιουργήθηκαν από τον ίδιο.
Ένας από τους λόγους που παραμένει στην επικαιρότητα είναι το Χόλιγουντ: αυτή την εβδομάδα πρόκειται να κυκλοφορήσει η τρίτη μετά τον θάνατό του ταινία με θέμα τον Στιβ Τζομπς (ή η έκτη αν συνυπολογίσει κανείς και τρία ντοκιμαντέρ που γυρίστηκαν από το 2011 ως σήμερα με πιο πρόσφατο το “Steve Jobs: The Man in the Machine” που κυκλοφόρησε πριν από ένα μήνα). Η τελευταία, το “Steve Jobs” του Ντάνι Μπόιλ, γνωστού από το “Trainspotting” και το “Slumdog Millionaire” υπογράφεται από μια από τις καλύτερες πένες του Χόλιγουντ, τον Άαρον Σόρκιν, τον άνθρωπο πίσω από την κορυφαία, ίσως, στιγμή της αμερικανικής τηλεόρασης, το “The West Wing”.
Όπως όλες οι προηγούμενες ταινίες, και κυρίως όπως το “Jobs” του 2013 με τον Άστον Κούτσερ, η ταινία αντιμετωπίστηκε με καχυποψία και αντιπαλότητα από την οικογένεια και την εταιρεία του εκλιπόντος. Κάτι που έχει ενδιαφέρον ωστόσο είναι ότι αναφέρεται σ' αυτήν με πολύ καλά λόγια ο Στιβ Βόζνιακ, ο άνθρωπος που έχει αδικηθεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο τόσο από τον ίδιο τον Στιβ Τζομπς, όσο και από την ιστορία. Οι κακεντρεχείς θα παρατηρήσουν ότι ο κ. Βόζνιακ έχει λόγο να μιλάει με καλά λόγια γιατί συνεργάστηκε (επ' αμοιβή) στην παραγωγή της –προσωπικά επιφυλάσσομαι να δω πώς ο πραγματικός τεχνικός εγκέφαλος της Apple παρουσιάζεται αυτή τη φορά καθώς το “Jobs” δεν υπήρξε ιδιαίτερα κολακευτικό.
Κάνοντας μια ανασκόπηση διαφόρων δημοσιευμάτων για να γράψω το κείμενο αυτό, έπεσα πολλές φορές επάνω σε χαρακτηρισμούς όπως “asshole” ή “jerk” για τον Στιβ Τζομπς –δεν ξέρω αν πρόκειται για confirmation bias (προκατάληψη αυτοεπιβεβαίωσης;) όμως πραγματικά δε δυσκολεύομαι να πιστέψω κανένα από αυτά. Ένας από τους λόγους που δε συμπαθώ την Apple, είναι επειδή δε συμπάθησα εξ αρχής τον συνιδρυτή της. Ή για να είμαι ακριβέστερος, επειδή θεωρώ ότι οι αδυναμίες χαρακτήρα του ιδρυτή της βρίσκονται πίσω από διάφορα χαρακτηριστικά των προϊόντων της τα οποία μάλιστα προβάλλονται και σαν “ισχυρά σημεία” τους.
Από την άλλη, δεν είμαι τόσο κοντόφθαλμος ώστε να αγνοώ την επιρροή της Apple στη διείσδυση της τεχνολογίας εν έτει 2015 το ίδιο ίσχυε και πριν από 20 χρόνια για την αξία της IBM ή της Microsoft, εν γνώσει ότι υπάρχουν αρκετοί που δε μου το συγχωρούν. Ο κόσμος που λέγεται “τεχνολογία” διαμορφώνεται εξίσου από τεχνικούς και πωλητές, από επιστήμονες και πολιτικούς, από παρόχους και χρήστες –μ' άλλα λόγια από Τζομπς και από Βόζνιακ. Από τη μεριά κάποιου που δεν τον γνώρισε ποτέ, ελάχιστη σημασία έχει αν ο Στιβ Τζομπς υπήρξε καλός ή κακός άνθρωπος. Αυτό που έχει όμως σημασία είναι να αναγνωρίζεται ότι όπως δε θα υπήρχε ούτε η Apple, ούτε οι άμεσες και οι έμμεσες ωφέλειες από την παρουσία της χωρίς αυτόν, έτσι δε θα υπήρχε τίποτα από αυτά χωρίς τον “Βοζ”. Και από αυτή την άποψη, θεωρώ ότι κάθε ταινία με τίτλο το όνομα του πρώτου, βλάπτει έστω και λίγο την ιστορία. Ακόμα και αν την ταινία την υπογράφει ο Άαρον Σόρκιν.
